Kontynuacja bestsellerowej książki Bestie wyróżnionej w 2012 roku przez kapitułę Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Reporterskie śledztwo o zbrodniach Niemców i Sowietów na Polakach oraz grubej kresce dla oprawców w III RP. [opis wg multibook.pl].

Kampania wrześniowa po raz pierwszy z niemieckiej perspektywy! Przyzwyczailiśmy się myśleć o początku II wojny światowej jako o „naszej wojnie”. Wrzesień 1939 to wojna obronna, bohaterska walka, pierwszy akt zbrojnego oporu przeciw Hitlerowi. Obraz prawdziwy, ale w każdej wojnie są przecież dwie strony. Jochen Böhler pokazuje kampanię wrześniową z perspektywy naszych wrogów. Książka obala mity narosłe wokół wybuchu II wojny światowej i odpowiada na wiele pytań. Czy naprawdę wszyscy Niemcy jej chcieli? Czy byli pewni zwycięstwa? Dlaczego zwykli niemieccy żołnierze tak brutalnie traktowali ludność cywilną? Najazd 1939 to rzetelna wiedza historyczna i pasjonująca lektura w jednym.

Nazwiska numerów to książka wyjątkowa. Trzyma w napięciu od pierwszej strony do ostatniej i nikogo, kto ją przeczyta, nie pozostawi obojętnym. Wśród okropności drugiej wojny światowej ta poraża bezwzględnością i pogardą dla człowieka. Pomysł narodził się w zwyrodniałych umysłach członków Organizacji Naukowej Ahnenerbe (Dziedzictwo Przodków). W 1943 roku w komorze gazowej w KZ Natzweiler-Struthof (Alzacja) zabito 86 wyselekcjonowanych w Auschwitz żydowskich kobiet i mężczyzn. Cel egzekucji: szkielety ofiar miały zostać wystawione w Instytucie Anatomicznym Uniwersytetu Rzeszy w Strasburgu i służyć badaniom w przyszłych, „wolnych od Żydów” czasach. Odpowiedzialni za to profesor anatomii August Hirt i współdziałający z nim koledzy-„naukowcy” nie zdołali doprowadzić swego przedsięwzięcia do końca. Po wojnie szczątki zamordowanych zostały pochowane w masowym grobie – anonimowo Hans-Joachim Lang po pięciu latach poszukiwań, prowadzonych w licznych archiwach w kraju i za granicą, zrekonstruował przebieg zbrodni, zidentyfikował 86 zamordowanych oraz miejsce ich pochodzenia. Udało mu się odnaleźć członków rodzin niektórych ofiar i przeprowadzić z nimi wywiady. Niemi dotychczas bohaterowie tragedii odzyskali tożsamość. [opis wg lubimyczytac.pl].

Wybitni polscy historycy, pod kierunkiem redaktorów niniejszego tomu, prof. Wojciecha Materskiego i prof. Tomasza Szaroty, przedstawiają wyniki swych badań – tak analitycznych, cząstkowych, jak i syntetycznych – dążąc do wieloaspektowego ujęcia problemu polskich strat osobowych w okresie II wojny światowej. Jednocześnie przybliżają czytelnikom historię badań nad ustaleniem liczby ofiar śmiertelnych okupacji niemieckiej i sowieckiej w Polsce, skali i rodzaju represji, którym ludność polska i mniejszości narodowe II Rzeczypospolitej były poddawane przez naszych wspólnych ciemiężycieli. W 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej sporządzenie takiego raportu historyków jest obowiązkiem wobec polskiego społeczeństwa. [ Z Przedmowy]

Raport Witolda Pileckiego to jeden z najważniejszych dokumentów II wojny światowej, pisany krwią jednego z największych bohaterów tego konfliktu. Autor dyscyplinuje swoje emocje, aby odmalować przerażający obraz okrucieństwa niemieckich narodowych socjalistów i ich akcji eksterminacyjnej wobec żydów i chrześcijan, a w tym i polskich patriotów. Pilecki jako pierwszy opisał w taki sposób piekło Auschwitz. Wymowa raportów jest ponadczasowa, a wymiar uniwersalny. [opis wg okł.]

Edward Leszczyński przypomina przemilczaną i zapomnianą zbrodnię ludobójstwa na tysiącach polskich dzieciach urodzonych w czasie drugiej wojny światowej w III Rzeszy. Szacuje on, że co najmniej 60 000 polskich dzieci odebranych matkom po porodzie pozostało na zawsze na niemieckiej ziemi. Część z nich - uznane za wartościowe rasowo i przydatne dla narodu niemieckiego - przekazano do zniemczenia w zakładach i rodzinach niemieckich. Pozostałe dzieci potraktowano specjalnie Sonderbehandlung. W okresie III Rzeszy termin Sonderbehandlung zastępował w wielu rozporządzeniach słowo zabić. Stosowany był powszechnie wobec osób zagrażających interesom Niemiec. W tym bezprawnym trybie skazywano na śmierć polskich robotników przymusowych w szczególnie ciężkich przypadkach krnąbrności i niechęci do pracy. W obronie rasowego stanu posiadania niemieckiego narodu wieszano Polaków za utrzymywanie stosunków cielesnych z niemiecką kobietą. Skazywano na śmierć chorych na gruźlicę gdyż stanowili zagrożenie dla ludności niemieckiej. W latach 1943-1945 władze niemieckie zadecydowały że polskie dzieci zagrażają interesowi Niemiec i postanowiły zastosować potraktowanie specjalne wobec dzieci urodzonych przez polskie robotnice przymusowe. Aby nie przeszkadzały matkom w wydajnej pracy dla Rzeszy odbierano niemowlęta po porodzie i umieszczano w prymitywnie urządzonych ochronkach. Tam pozbawione niezbędnej opieki i systematycznie głodzone w większości umierały. Książka Sonderbehandlung jest przypomnieniem świata pogardy i nienawiści do drugiego człowieka w którym zbrodnie na dzieciach stały się powszechne. Przedstawia podłoże tej zbrodni ówczesny przemysł nienawiści oraz przykłady walki z polskością. Zawiera przede wszystkim dowody zbrodni ludobójstwa na polskich dzieciach w III Rzeszy opisy niektórych miejsc śmierci głodowej częściowe wykazy zmarłych dzieci zeznania świadków opracowane przez samych sprawców zbrodni rozporządzenia tajne okólniki sprawozdania oraz różnego rodzaju korespondencja niemiecka z lat wojny.

Adolf Eichmann codziennie rano siadał za biurkiem i - jak sam mówił - „wykonywał swoją pracę najlepiej, jak potrafił”. To on stworzył perfekcyjny plan przemysłowego mordowania ludzi w komorach gazowych. Człowiek, na którym ciążyła odpowiedzialność za dokonanie największej zbrodni w historii ludzkości, długo pozostawał bezkarny. Po upadku III Rzeszy udało mu się wymknąć z rąk sprawiedliwości i uniknąć procesu w Norymberdze. Przez 15 lat mylił tropy i działał niczym najlepszy agent wywiadu, który nie chce zostać zdemaskowany. Jego kamuflaż był doskonały - zbrodniarz pilnował nawet tego, aby nigdy go nie sfotografowano. Trafił jednak na równych sobie przeciwników, którzy nie zapomnieli o nadzorcy nazistowskiej machiny śmierci. Dawne ofiary postanowiły wytropić Adolfa Eichmanna.