Hołownia i Prokop w elektryzującej rozmowie. Zderzenie dwóch odmiennych spojrzeń na religię, kulturę i świat mediów. Jezus jako marketingowiec, pożytki płynące z noszenia habitu, różnica między Bogiem a idolem, urok pieniędzy i problemy z wolną wolą - to tylko niektóre wątki tej zaskakującej konfrontacji. [opis wg empik.com].

Cztery autentyczne, wstrząsające historie osób mających odwagę odsłonić tajemnice swojego dramatycznego dzieciństwa, w którym były poniżane, upokarzane, maltretowane i wykorzystywane seksualnie. Rodzice i opiekunowie robili wszysko, by dziecko wyrządzone mu okrucieństwo poczytywało za dobrodziejstwo. Jak dzieci przeżywały te tragedie? Jakie są następstwa tych dramatów w ich dorosłym życiu?

Co robi rosyjski spadochroniarz, gdy szczęśliwie wyląduje na polu bitwy? Chwyta za kałacha i rusza w bój? Ależ skąd. On sika. Dlaczego? Czytając tę książkę dowiesz się nie tylko tego.

"Oddaję Państwu w dłonie teksty pisane uczciwie i solidnym atramentem własnych emocji i przeczuć. Nie kryję sympatii, nie ceregielę się z tymi, których nie poważam. Niewiele mogę zdziałać, ale jeśli Dziennik chuligana nie pozostawi Was letnimi, jeśli będzie potrafił zapalić i skłonić do działania, to przypnę sobie Państwa emocje do klapy jak najlepsze odznaczenie. A jeżeli wkurzycie się na mnie i obsobaczycie najgorszymi słowami, jeśli uznacie, żem waryjat i człek cholerny - to też podskoczę z ukontentowania. Chuligaństwo polega bowiem na płataniu i takich facecji. Kiedyś miałem dobre maniery i uważałem, że można nimi wiele zdziałać. Dziś już nie mam czasu na branie bułki przez bibułkę. Czasami więc zamiast misternej puenty i skrzącego się od wykwintności sylogizmu pojawia się piącha i przyłożenie z byczka. Uczciwego chuligana różni jednak od prostaka i chama wyczucie subtelnej nutki honoru. Chuligan zna swoje miejsce w szyku. Wiedział o tym Andrzej Bobkowski, staram się przestrzegać tej zasady i ja. Nie ma co dużo gadać. Przeczytajcie sami…" Witold Gadowski, autor.

„Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Sprawców nie ustalono”. Taki komentarz usłyszeliśmy przy wielu tajemniczych zgonach wysokich urzędników państwowych, polityków i osób publicznych we współczesnej wolnej Polsce. Czy tajne służby mogły brać udział w tych „nieszczęśliwych wypadkach”? Czy są w naszym kraju ludzie, którzy działają ponad prawem? Dorota Kania, dziennikarka śledcza i autorka bestsellerowych książek "Cień tajnych służb" oraz "Resortowe dzieci", poszukuje odpowiedzi na te pytania w najnowszej książce "Gry tajnych dłużb". Książka zawiera wiele sensacyjnych materiałów, które rzucają nowe światło na zakulisową działalność tajnych służb. Znajdziemy tu niepublikowane do tej pory dokumenty operacyjne. W każdej historii pojawiają się osoby, które zginęły w dziwnych okolicznościach lub zostały zamordowane, a sprawców nie ustalono (m.in. niewyjaśniona śmierć Jacka Bartosiaka – sekretarza polskiej ambasady w Bejrucie i funkcjonariusza SB, znającego tajne operacje na Bliskim Wschodzie; Waleriana Pańki – prezesa NIK, który zginął w wypadku samochodowym zaraz po tym, jak wyszła na jaw afera FOZZ; gen. Jerzego Fonkowicza – funkcjonariusza Informacji Wojskowej, później LWP, bliskiego współpracownika Jaroszewicza – zginął w bardzo podobny sposób; czy też Tadeusza Stecia – przewodnika sudeckiego, który został zamordowany przez nieznanych sprawców, a razem z Jaroszewiczem i Fonkowiczem dotarł do tajnego niemieckiego archiwum). [opis wg empik.com].

Jestem Jurek, mam pięć lat i naprawdę dużą głowę - to taki trochę mój znak rozpoznawczy. Głowa jest duża nie tylko dlatego, że jestem bardzo mądrym chłopcem - tak mówią Mama z Tatą - ale też dlatego, że jak byłem naprawdę malutki, to zamieszkał w niej wielki guz. Cztery lata temu lekarze dawali mi tylko kilka tygodni życia. Wszyscy już myśleli, że umrę. Nawet Mama i Tata. Musiało im być wtedy bardzo smutno, ale wszyscy bardzo prosili Pana Boga, żeby mnie tak szybko nie zabierał do siebie. Dobrze, że tak prosili, choć myślę, że u Pana Boga też jest fajnie. Niezwykła siła całej rodziny, miłość bliskich i wiara w to, że Jurek mimo zdiagnozowanego glejaka złośliwego może wyzdrowieć, to lekcja nadziei dla wszystkich. Także dla tych, którzy ją stracili. Dopiero w najtrudniejszych sytuacjach możemy odkryć, ile mamy w sobie siły, i zrozumieć, że każdy dzień daje szansę na wielką wygraną. Wystarczy tylko docenić to, co już się ma. I kochać do szaleństwa. [opis wg okł.].

Zbiór krótkich, publicystycznych migawek, w których przegląda się Polska na przestrzeni ostatnich kilku lat.

"Teksty, które teraz zuchwale cisnę Państwu przed oczy, pisałem z myślą o Naszym Kraju, o tym, co czeka go w najbliższych latach. Często pisane były szybko, z przeświadczeniem, że trzeba działać już, teraz! Bo ominie nas coś ważnego. Jaka jest zatem ta polska krew? Jasna, bulgocząca w tętnicach, czy też ciemna, wolno tocząca się przez żyły? Kto zna pełny skład tej biało-czerwonej substancji, kto potrafi określić jej idealną konsystencję i skład? Na pewno jest małopolska (lekko porywcza i pracowita), wielkopolska (zapobiegliwa, gospodarna), podlaska (dumna i przywarta do krzyża), świętokrzyska (zwariowana, impresyjna), kaszubska, trochę tatarska, ariańska, żydowska, niemiecka... Piwna, swarliwa, z grubym karkiem i… lekka jak palce Chopina. Gdyby polska krew nie była potrzebna Panu Bogu, to już dawno wypłukałby ją ze świata ruskimi i niemieckimi transfuzjami. Jest więc tajemnicą naszego Stwórcy, dlaczego ta właśnie - polska krew - ma się toczyć w żyłach niedużego kraju. I niech tak zostanie…"

Kochany Czytelniku, który właśnie wziąłeś do ręki tę książkę. Nie bój się, to nie jest kolejna nudna książka o filmach i kinie, napisana językiem zrozumiałym tylko dla wybrańców. To nie jest lista arcydzieł. To nie jest też lista filmów, które „musisz obejrzeć, zanim umrzesz”. Co to więc jest? To książka o miłości, ogromnych i niezapomnianych emocjach, które kino wywołuje. O moich emocjach. To pierwsza część intymnej podróży przez moje największe filmowe fascynacje. Poczuj się więc, Czytelniku kochany, jakbyś był gościem w moim mieszkaniu i oglądał kolejne filmy, które znajdujesz na półkach regału z filmami. Ta książka to również przewodnik po filmowych kanałach i sklepach z filmami, w których można dzisiaj zgłupieć z nadmiaru oferty. Nie musisz wiedzieć, bo i skąd, co jest warte uwagi, na co warto poświęcić godzinę lub dwie ze swojego życia i nie wiesz, co może Cię zainteresować. Służę pomocą. Usiądź sobie wygodnie, weź do ręki moją krótką książkę o miłości i zacznijmy wspólną i pełną emocji podróż w świat filmowej wyobraźni. Serce zabije ci mocniej, będziesz się śmiać i płakać, będziesz się bać, wzruszać i zastanawiać. Zaczynamy! Kamera. Akcja. Start!

Książka Wojciecha Sumlińskiego 'Kto naprawdę go zabił' opowiada o jednej z najokropniejszych, do dziś niewyjaśnionych zbrodni politycznych z okresu PRL: morderstwie księdza Jerzego Popiełuszki. Sumliński dotarł do rewelacyjnych, do dzisiaj nieznanych dokumentów, które nakazują całkowite zrewidowanie naszej wiedzy o okolicznościach zbrodni, o procesie toruńskim, o osobach sprawców. Książka relacjonuje śledztwo, prowadzone przez lubelskich prokuratorów IPN, a od roku - po przekazaniu materiałów do Katowic - praktycznie zaniechane. Lektura książki skłania do pytania, jak to możliwe, że w piętnaście lat po powstaniu III Rzeczypospolitej nie można wyjaśnić do końca zagadki morderstwa księdza Jerzego. [www.merlin.pl, 2015]

Pierwszy w dorobku znanego dziennikarza i reportera zbiór krótkich, publicystycznych migawek, w których przegląda się Polska na przestrzeni ostatnich kilku lat. Jak mówi autor: pisałem te teksty dla pełnokrwistych facetów i kobiet. Nie bawię się w kotka i myszkę z wpływowymi salonami, za nic mam fochy mniemanych wielkości. Bo w ogóle - poza prawdą - niewiele mnie już obchodzi. Nigdy z nikim się nie układałem i nie przedkładam dobrego wychowania ponad szczerość. Pamiętajcie jednak, że czytacie na własną odpowiedzialność. Jeśli po lekturze zdejmie was gniew nieoczekiwany, melancholia, kolki trzewiowe albo śmiech do rozpuku, to będzie już tylko Wasza wina. Trza było nie zaczynać. Lokal dla awanturnych nigdy nie będzie grzeczny. Nie zapraszam więc do niego pensjonarek i mężczyzn o mentalności wodnych liliji. Najczęściej snują się po nim politycy, filozofowie (stare marudy) i niewiasty z temperamentem, nie brakuje także egzotycznych typów, po krakowsku zwanych „cudokami”. Mam nadzieję, że teksty posmakują wam jak kawał krwistego befsztyka. Wcinajcie na zdrowie, a jeśli szukacie bardziej wysublimowanych klimatów, jadła z kuchni śródziemnomorskiej, to pewnie znajdziecie tu kilka smaczków, które trafią i w taki gust. Jednego możecie jednak być pewni - nie znajdziecie tu pokrętnego mendzenia, które tak charakteryzuje współczesną, rodzimą „twórczość publicystyczną”. Kraków, styczeń 2016 roku. Witold Gadowski o sobie: Jestem człowiekiem w nieustannym ruchu. Uważam się za dziennikarza, reportera opisującego rzeczywistość taką jaka ona jest. Bywam pisarzem, poetą, autorem piosenek, zajmuję się także filozofowaniem i publicystycznym opisem otaczającego mnie świata. Staram się być niezależny i prawdomówny.(azymut.pl)

Opowieść o miłości, która jest silniejsza od śmierci Marianna Popiełuszko nigdy nie szukała rozgłosu. Nie planowała, że stanie się bohaterką telewizyjnych dzienników, a jej zdjęcia obiegną prasę na całym świecie. Nie chciała sławy, której początkiem było brutalne morderstwo jej ukochanego dziecka. Po wielu latach od tych wydarzeń opowiedziała o swoim synu, o miłości do niego, o tym, jak był wychowywany, o wartościach, które wyniósł z rodzinnego domu. Opowiedziała też o wydarzeniach, które na zawsze zmieniły jej życie. Z bólem wspominała dzień, kiedy świat się dla niej zatrzymał. Kim była kobieta, której kłaniali się kościelni dostojnicy i politycy z całego świata? Skąd brała się siła, która pozwoliła jej udźwignąć tak wielką tragedię? Jak wyglądało jej życie, kiedy została matką świętego męczennika? Matka Świętego to niezwykłe i poruszające świadectwo rodzicielskiej miłości, wiary w Bożą opatrzność i nadziei na to, że dobro zawsze zwycięży. Książka zawiera liczne fotografie z rodzinnego archiwum oraz niepublikowane dotąd zeznania z procesu beatyfikacyjnego księdza Jerzego Popiełuszki. [opis wg lubimyczytac.pl]

ONE. RESORTOWE DZIECI. Wychowane w rodzinach działaczy i funkcjonariuszy KPP, PZPR, Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, SB. Doskonale ustawione potem w życiu, dzięki koneksjom, a potem pieniądzom i „grubej kresce”. Czasem, choć wywodzą się z niekomunistycznych środowisk, związane ideologicznie oraz materialnie z byłą władzą i bezpieką. Za młodu aktywiści komunistycznych organizacji młodzieżowych, potem biznesmeni, właściciele i zarządcy nowych mediów. Właśnie dlatego tak zdecydowanie przeciwne dekomunizacji i lustracji, szydzące z patriotyzmu, polskich tradycji i w ogóle z polskości. Niebezpieczne, bo usytuowane w opiniotwórczej prasie, a przede wszystkim w telewizji i stacjach radiowych. Obecne w nich od stanu wojennego - do dziś. ONE. RESORTOWE DZIECI. „Violetty”, „Kowalscy”, "Literaci”, „Poeci”, „Daniele” i inni. Połączeni solidarnością grupową i interesami, posługujący się wprawnie relatywizmem moralnym, szyderstwem i ośmieszaniem. Często, w razie pilnej potrzeby, pełniące rolę „dyżurnych autorytetów moralnych”, szczujących przeciw zbyt niepokornym, zbyt dociekliwym - myślącym, ponad ICH miarę, po prostu inaczej. Ta książka jest właśnie o nich. [opis wg okł.].

Zbiór felietonów publicysty sportowego głównie o piłce nożnej. Cięty dowcip, błyskotliwe obserwacje, soczysty i dosadny język - to charakterystyczne cechy tekstów, które warto przeczytać. Świetna rozrywka i chwila relaksu dla prawdziwego kibica i fana piłki nożnej.

Jednym z najbardziej znaczących tekstów, jakie zamieszamy w tym tomie są te poświęcone umowom, jakie Polska zawarła z państwami zachodnimi po 1945 roku. Dotyczyły one spłacenia roszczeń obywateli pochodzenia żydowskiego, którzy utracili swoje majątki w Polsce. Kluczowa z dzisiejszego punktu widzenia była umowa ze Stanami Zjednoczonymi z 1960 roku. Jej realizacja zamykała (a przynajmniej powinna zamknąć) kwestię roszczeń obywateli USA pochodzenia żydowskiego wobec Polski. [opis wg okł.]

Jak rolnik spod Darłowa dotarł na szczyty władzy i został wicepremierem? Kim naprawdę był i jak naprawdę zginął? Autentyczna, a znana tylko nielicznym, historia życia i śmierci Andrzeja Leppera, to zapis nieprawdopodobnie prawdziwych wydarzeń. To historia odsłaniająca grę wywiadów i kontrwywiadów, w jaką zamieszał się prezes „Samoobrony”, ukazująca źródła jego unikalnej wiedzy oraz zupełnie nieznane opinii publicznej fakty ujawniające prawdę o niewytłumaczalnych „samobójstwach” i nigdy niewyjaśnionych zabójstwach. To historia niezwykła i niepokojąca...

Co by było, gdyby bibliotekarska profesja w Polsce awansowała do poziomu, jaki dziś jest standardem w Skandynawii? Autor w czasami lekki, innym razem dosadny, albo przekorny sposób nakłania do regeneracji przeświadczeń, oderwanie się od codziennych wydarzeń i na odmienne, rozleglejsze spojrzenie na pracę bibliotekarzy oraz biblioteki... Czy aby cokolwiek zmienić wystarczy robić mało, niewiele, trochę? Jak bardzo rzeczywistość jest kreowana przez samych bibliotekarzy? Zbiór fascynujących felietonów został podzielony na trzy grupy: teksty o tym co nas w bibliotekarstwie otacza, pogłębione refleksje na temat bibliotekarskiej rzeczywistości oraz omówienia kilku publikacji zagranicznych, sygnalizujących, nad czym łamią sobie głowy inni.

Są dziennikarzami, politykami, przedsiębiorcami, urzędnikami państwowymi. Ćwierć wieku temu byli studentami Uniwersytetu Warszawskiego, współtworzyli podziemne Niezależne Zrzeszenie Studentów. W książce „Pokolenie 82-90” opowiadają o szarej rzeczywistości lat osiemdziesiątych, w której próbowali odnaleźć swoje miejsce, przełamać panujący powszechnie marazm, zniechęcenie i przeciwstawić się opresyjnej polityce władz. Byli świadkami, uczestnikami i współtwórcami przemian ustrojowych. Wówczas bunt młodości szedł w parze ze sprzeciwem wobec ustroju. Dziś książka opowiadająca o nich jest zarazem głosem w dyskusji o historii Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. https://ipn.gov.pl/pl/publikacje/ksiazki/12918,Pokolenie-8290-Niezalezne-Zrzeszenie-Studentow-na-Uniwersytecie-Warszawskim-we-w.html

Seria „Resortowe dzieci" opisuje przenikanie poszczególnych grup społecznych od PRL-u do III RP. Po analizie środowiska medialnego (tom I) i rozpracowaniu powiązań pokoleniowych ludzi służb specjalnych (tom II) przyszedł czas na POLITYKÓW. Wszelka nieformalna współpraca tej grupy społecznej z tajnymi strukturami o komunistycznych korzeniach jest szczególnie niebezpieczna. Polityk uwikłany w niebezpieczne związki przestaje być autonomiczny w swoich decyzjach. Polityk - resortowe dziecko - nie musi mieć rodziców zatrudnionych albo współpracujących z resortami siłowymi. Sam też niekoniecznie musiał podpisywać kontrakt z SB, ale swoją karierę zbudował na sprawdzonych towarzyszach z komunistycznego aparatu. Czasem nie miał z resortem wiele wspólnego - to Resort z daleka wspierał jego karierę. Opisujemy zakulisowe działania polityków pierwszoplanowych, ale także tych, którzy ukryci w tle pociągali za sznurki. Wielu z nich wykorzystało koneksje zdobyte w poprzednim systemie, aby osiągnąć wysoką pozycję w dyplomacji, polityce, biznesie, nauce - stali się podporami międzynarodowych korporacji czy ponadnarodowych Komisji Decydujących o Wszystkim. Nie próbuj przełączać kanałów telewizora - znajdziesz ich wszędzie, sytych i zadowolonych, odgrywających rolę pokrzywdzonych demokratów. Ponad 700 stron twardych danych, historii, powiązań, dat, liczb i dokumentów. Tego nie znajdziesz na żadnym czerwonym pasku telewizji informacyjnej. [opis wg lubimyczytac.pl]

Platforma Obywatelska rządziła III RP przez jedną trzecią jej historii. Być może będzie nią rządzić w przyszłości. Można nawet powiedzieć, że porwała Polskę - na kilka różnych sposobów. Porwała ją za sobą, gdy seryjnie wygrywała wybory. Porwała niczym kidnaper, kiedy zawłaszczała kolejne urzędy i instytucje. Porwała na kawałki, bo Polacy są dziś podzieleni bardziej, niż kiedykolwiek po 1989 roku. Czym była PO w chwili narodzin, czym gdy zatriumfowała, a czym jest dziś? Jakie cele przyświecały politykom Platformy? Czy był to projekt naprawy kraju, czy realizacji prywatnych ambicji? Czy PO to twór wyjątkowy w ostatnim ćwierćwieczu, czy logiczna i nieuchronna kontynuacja polityki niegdyś prowadzonej przez Kongres Liberalno-Demokratyczny i Unię Wolności? Kiedy Donald Tusk zamienił się z reformatora w hipnotyzera? Dlaczego Bronisław Komorowski musiał zostać prezydentem? [opis wg okł.].