Kontynuacja bestsellerowej książki Bestie wyróżnionej w 2012 roku przez kapitułę Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Reporterskie śledztwo o zbrodniach Niemców i Sowietów na Polakach oraz grubej kresce dla oprawców w III RP. [opis wg multibook.pl].

Wspomnienia adiunkta Führera, bezpośredniego świadka sukcesów i upadku rządów narodowosocjalistycznych w Niemczech, zawierają zarówno historyczne, powszechnie znane fakty, jak i zapis bardziej intymnych obserwacji Hitlera i jego otoczenia. Autor przez prawie osiem lat, od 16 czerwca 1937 r. do kwietnia 1945 r., należał ja ko adiutant z ramienia Luftwaffe do bezpośredniego otoczenia wodza Rzeszy. Był świadkiem sukcesów i upadku rządów narodowosocjalistycznych w Niemczech. Po klęsce nazizmu - rozpytywany o te lata najpierw przez funkcjonariuszy służb śledczych, a później historyków - przelał na papier charakterystykę Hitlera i je go najbliższych współpracowników.

"Gdy pracowałem dla wroga" - to książka wspomnieniowa z lat wojny, ukazująca niewolnicze życie Polaków wywiezionych do Trzeciej Rzeszy.

Pierwsza publikacja listów Heinricha Himmlera odnalezionych w Izraelu. Ze wszystkich najważniejszych zbrodniarzy nazistowskich, życie prywatne Heinricha Himmlera zostało udokumentowane najlepiej. Publikowane tu po raz pierwszy listy Heinricha Himmlera do żony Margi oraz jej listy do męża - których niedawne odnalezienie w Izraelu stało się prawdziwą sensacją - składają się na obszerną wymianę korespondencji, obejmującą okres od ich pierwszego spotkania w 1927 roku aż do zakończenia wojny w 1945 roku. Z prywatnych listów Heinricha Himmlera wyłania się wizerunek "zbrodniarza z przekonania". Nie oddzielał swojej działalności jako wykonawcy polityki zagłady od życia prywatnego. Ludobójstwo postrzegał jako nałożony na niego obowiązek, który należało sumiennie wykonać. W jego listach nie ma choćby śladu zwątpienia, z których zwierzałby się żonie. Himmler nie był w żadnym razie trybikiem w totalitarnym mechanizmie. Chciał robić to, co robił, i chciał robić to dokładnie i solidnie. Centralnym punktem niniejszej publikacji są listy pomiędzy Heinrichem a Margą Himmlerami z lat 1927-1945. Pisane odręcznie listy Heinricha Himmlera pochodzą ze zbioru znalezionego w Izraelu, listy Margi Himmler zostały udostępnione przez Archiwum Federalne w Koblencji. [merlin.pl]

Rekrutacja dzieci w szeregi przesiąkniętych ideologią organizacji politycznych przyjęła najjaskrawszą formę w Hitlerjugend, która powstała w 1933 r., tuż po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów. Książka opisuje nazistowskie metody indoktrynowania młodego pokolenia Niemców i manipulowania nimi przez państwo totalitarne. Prezentuje też sylwetki chłopców i dziewcząt, którzy się opierali tym zabiegom.

Nieprzeciętnie wykształcony człowiek: doktor filozofii i nauk medycznych – a zarazem lekarz obozowy w KL Auschwitz-Birkenau i urodzony sadysta. Skrzypek i domorosły poeta – a przy tym mizantrop i skończony cynik. „Piękny szatan”, „diabeł z Auschwitz”. Tak opisywali swego oprawcę ci, którzy ocaleli z największego nazistowskiego obozu śmierci. Josef Mengele, „lekarz obozowy” w KL Auschwitz-Birkenau, któremu aż do śmierci udało się uniknąć odpowiedzialności za swoje zbrodnicze czyny, w oczach potomnych stał się jednym z głównych symboli narodowosocjalistycznego rasizmu i żądzy niszczenia. Mimo to do dziś nie znaleziono przekonującej odpowiedzi na pytanie, kim naprawdę był. Jak to możliwe, że ten niepozorny młody człowiek, obiecujący lekarz i antropolog, stał się ludobójcą? Jakich zbrodni naprawdę dopuścił się w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau? Gdzie i w jaki sposób udawało mu się przez tyle powojennych lat ukrywać przed policją i wymiarem sprawiedliwości? I wreszcie: czy przez resztę życia dręczyły go wyrzuty sumienia? Zwykłe dane biograficzne na niewiele się tutaj zdadzą. Aż do 30 maja 1943 roku, czyli dnia objęcia stanowiska lekarza obozowego w KL Auschwitz-Birkenau, żaden szczegół dotychczasowej biografii nie wskazywał na to, że wkrótce Josef Mengele przeistoczy się w prawdziwe monstrum, diabła w ludzkiej skórze. Po wojnie Mengele dosłownie zapadł się pod ziemię. Początkowo ukrywał się w gospodarstwie rolnym w okolicach Rosenheim w Górnej Bawarii, a następnie – z pomocą nazistowskiej siatki – w Argentynie, Paragwaju i Brazylii. W ukryciu wspierała go rodzina, przyjaciele i dawni towarzysze. Rozgoryczony, przez dziesięciolecia żalił się na swój los. Dopiero dzięki wnikliwej analizie obszernych akt śledztwa i poszukiwań prowadzonych przez zachodnioniemiecki wymiar sprawiedliwości, zasobów niemieckiego Archiwum Federalnego, ustaleń policji izraelskiej oraz osobistych zapisków Josefa Mengele jesteśmy w stanie dokładnie opisać zarówno sprawcę, jak i jego zbrodnie. Dopiero wiele lat po śmierci Mengele możemy odtworzyć jego pochodzenie, osobowość, postawę, sposób myślenia i obraz samego siebie. [opis wg okł.].

Das Buch besteht aus einer Untersuchung und einem Anhang mit Dokumenten und Abbildungen. In der Untersuchung werden neue Erkenntnisse in Sachen KZ Warschau vorgestellt und dabei systematisch eingeordnet. Um den historischen Hintergrund aufzuhellen, werden die wichtigsten Dokumente aus den polnischen Ermittlungsakten im Fall des Völkermordes herangezogen, der in den Jahren 1943-1944 im deutschen Konzentrationslager in Warschau begangen wurde. Am heftigsten umstritten von Historikern und Kombattanten sind dabei Fragen wie die Größe des Lagers nach Anzahl der Häftlinge und Fläche, seine Bestimmung, sein Charakter und die tatsächliche Opferzahl; ferner, ob es im Lager Gaskammern und Krematorien gab – und wenn ja, wo sie sich befanden und ob es stimmt, dass das KZ Warschau bereits im Oktober 1942 gegründet wurde.

Historia powstania i metody działania Einsatzgruppen, które wymordowały blisko 1,5 mln ludzi. Einsatzgruppen to grupy operacyjne, powołane w 1941 roku przez SS, które po ataku III Rzeszy na ZSRR podążały za linią frontu. Ich członkowie wyszukiwali przeciwników politycznych Trzeciej Rzeszy: elity intelektualne i przede wszystkim osoby pochodzenia żydowskiego, na których dokonywali niewyobrażalnych zbrodni. Richard Rhodes, amerykański historyk, m.in. na podstawie bezpośrednich relacji, odsłania kulisy powstania i metody działania zbrodniczych grup operacyjnych. [empik.com]

Kampania wrześniowa po raz pierwszy z niemieckiej perspektywy! Przyzwyczailiśmy się myśleć o początku II wojny światowej jako o „naszej wojnie”. Wrzesień 1939 to wojna obronna, bohaterska walka, pierwszy akt zbrojnego oporu przeciw Hitlerowi. Obraz prawdziwy, ale w każdej wojnie są przecież dwie strony. Jochen Böhler pokazuje kampanię wrześniową z perspektywy naszych wrogów. Książka obala mity narosłe wokół wybuchu II wojny światowej i odpowiada na wiele pytań. Czy naprawdę wszyscy Niemcy jej chcieli? Czy byli pewni zwycięstwa? Dlaczego zwykli niemieccy żołnierze tak brutalnie traktowali ludność cywilną? Najazd 1939 to rzetelna wiedza historyczna i pasjonująca lektura w jednym.

Nazwiska numerów to książka wyjątkowa. Trzyma w napięciu od pierwszej strony do ostatniej i nikogo, kto ją przeczyta, nie pozostawi obojętnym. Wśród okropności drugiej wojny światowej ta poraża bezwzględnością i pogardą dla człowieka. Pomysł narodził się w zwyrodniałych umysłach członków Organizacji Naukowej Ahnenerbe (Dziedzictwo Przodków). W 1943 roku w komorze gazowej w KZ Natzweiler-Struthof (Alzacja) zabito 86 wyselekcjonowanych w Auschwitz żydowskich kobiet i mężczyzn. Cel egzekucji: szkielety ofiar miały zostać wystawione w Instytucie Anatomicznym Uniwersytetu Rzeszy w Strasburgu i służyć badaniom w przyszłych, „wolnych od Żydów” czasach. Odpowiedzialni za to profesor anatomii August Hirt i współdziałający z nim koledzy-„naukowcy” nie zdołali doprowadzić swego przedsięwzięcia do końca. Po wojnie szczątki zamordowanych zostały pochowane w masowym grobie – anonimowo Hans-Joachim Lang po pięciu latach poszukiwań, prowadzonych w licznych archiwach w kraju i za granicą, zrekonstruował przebieg zbrodni, zidentyfikował 86 zamordowanych oraz miejsce ich pochodzenia. Udało mu się odnaleźć członków rodzin niektórych ofiar i przeprowadzić z nimi wywiady. Niemi dotychczas bohaterowie tragedii odzyskali tożsamość. [opis wg lubimyczytac.pl].

Zarówno na terenach zachodniej Polski, jak i na Kresach Wschodnich dokonano zbrodni na najbardziej patriotycznej i wiodącej części społeczeństwa. Różnica polegała na tym, że Niemcy dokonywali swoich zbrodni natychmiast po zajęciu tych terenów, a jeśli niektórych ludzi kierowali do obozów, to były to zawsze obozy przejściowe i po kilku lub najwyżej kilkunastu dniach więźniów mordowali. [opis wg lubimyczytac.pl]