Jak wyglądało prywatne życie dzieci dyktatorów? Alina Castro musiała do swojego ojca mówić: Comandante, a jej brat Fidelito był trzykrotnie porywany przez własnych rodziców! Syn Mao Zedonga dostał od taty płaszcz jako prezent ślubny, a córka Stalina Swietłana była tak „zachwycona” swoją ojczyzną, że 13 lat po śmierci ojca uciekła na Zachód. Kim Dzong Un godnie zastąpił swego protoplastę, stając się najkrwawszym dyktatorem XXI wieku. Prawda o Dzieciach dyktatorów leży gdzieś między prywatną opowieścią o losach pojedynczych ludzi a wielką panoramą dziejów. Pora ją odkryć. I zrozumieć. [opis wg okł.].

W pewnym wiejskim gospodarstwie władzę przejmują przepracowane, źle przez ludzi traktowane zwierzęta. Z płomiennym idealizmem w sercach i porywającymi hasłami na ustach pod szyldem animalizmu przystępują do budowy raju postępu, sprawiedliwości i równości. Szybko się jednak okazuje, że ta równość nie dotyczy wszystkich zwierząt w tym samym stopniu i niebawem knur Napoleon za pomocą terroru podporządkowuje sobie inne zwierzęta, wmawiając im, że ogranicza ich swobody wyłącznie dla ich dobra… Tak wygląda sceneria jednej z najbardziej wymownych satyrycznych bajek w historii literatury – ostrej jak brzytwa baśni dla dorosłych, która jest kroniką przejścia od rewolucji przeciwko tyranii do równie straszliwego totalitaryzmu. [lubimyczytac.pl]

Powieść angielskiego pisarza i publicysty George’a Orwella należy do ścisłego kanonu literatury światowej. W alegoryczny i genialny sposób autor przedstawia reżim totalitarny, jego narodziny, mechanizmy i przemiany. W literackiej wizji Orwella przenośnią do utopijnego systemu jest folwark, z którego zwierzęta zagrodowe wygnały ludzi i w którym zajęły ich miejsce, by rządzić się same. Wydana w 1945 roku książka była wielkim ostrzeżeniem przed totalitaryzmem sowieckim. Do 1990 była zakazana w Polsce. W zaskakujący sposób powieść Orwella, choć wymierzona pierwotnie przeciwko komunizmowi, okazuje się wciąż aktualnym ostrzeżeniem przed niebezpieczeństwami, jakie niesie ze sobą wiecznie odradzająca się we współczesnych demokracjach pokusa narzucenia wszystkim utopijnej równości. W znakomitej interpretacji Andrzeja Wasilewskiego, literacka antyutopia George’a Orwella staje nam przed oczyma w całej swojej dramaturgii i grozie. Niezwykły talent aktorski lektora kreuje jak żywych bohaterów powieści, buduje klimat, przenosi nas do świata wielkiej literatury. [Siedmioróg, 2021]

Jude ma już mało czasu. Raz w roku młodzi mężczyźni znajdujący się w Domu Chłopaków są licytowani wśród żeńskiej elity. Kto nie zostanie wybrany, tego czeka przyszłość w kopalni. Od śmierci swojego najlepszego przyjaciela z rąk wszechpotężnej Kanclerki Jude desperacko stara się uciec z wyznaczonej mu ścieżki. Zostaje wplątany w spisek mający na celu zamordowanie Kanclerki. Chłopak wreszcie ma szansę pomścić przyjaciela i zdobyć wolność. Ale za jaką cenę? Spekulacyjny thriller młodzieżowy, który obala tradycyjne role płciowe, dla fanów Malorie Blackman, Louise O’Neill i THE POWER. [lubimyczytac.pl]

Polska doświadczyła wojny inaczej niż większość Europy. To z polskiej perspektywy oczywiste, że wystąpiły w niej trzy odrębne strony konfliktu: ZSRR, III Rzesza oraz alianci, do których należała Rzeczpospolita. ZSRR był agresorem nie mniej bezwzględnym niż III Rzesza, obecnym w wojnie od początku, a nie od czerwca 1941r., jak dotąd twierdzą w Moskwie. (...) Historię nazizmu i komunizmu przedstawiamy w sposób wielowątkowy i polifoniczny, pokazując ich wzajemne powiązania oraz wpływ na życie zwykłych ludzi. Liczymy, że pozwoli to lepiej zrozumieć zróżnicowanie postaw pojedynczych osób i całych społeczeństw wobec tych systemów. Zależało nam, by pokazać, jak trudno jednoznacznie ocenić przeszłość, a zarazem – że indywidualne decyzje każdego człowieka czynią go współodpowiedzialnym za kształt świata, w którym żyje. [opis z ipn.gov.pl]

Przedstawiamy nowe wydanie Roku 1984 George’a Orwella. Autorem najświeższego tłumaczenia jest Krzysztof Mazurek. Wydanie zostało uzupełnione grafikami Kamila Rekosza, które pozwolą jeszcze lepiej poczuć klimat świata powołanego do życia przez Orwella. Autor Roku 1984 wiedział, jakie zagrożenia niesie ze sobą skrajny totalitaryzm. Swoją wizję państwa rządzonego niepodzielnie przez jedną Partię, w którym inwigilacja jest powszechna i nieustająca, a metody sprawowania władzy skrajnie brutalne, opisał w popularnej antyutopii. Główny bohater Roku 1984, Winston Smith, szeregowy członek Partii i pracownik jednego z czterech ministerstw, czuje w głębi duszy, że nie tak powinien wyglądać świat. Chociaż wie, że może go to doprowadzić do zguby, zaczyna spisywać pamiętnik - staje się wrogiem Partii i Wielkiego Brata. Elementy powieści Orwella, w tym także Roku 1984, przeniknęły do języka i kultury masowej - każdy zna postać Wielkiego Brata i wie, co się z nią wiąże. To lektura obowiązkowa dla każdego.

Wielki Brat Patrzy - to właśnie napisy tej treści, w antyutopii Orwella krzyczące z plakatów rozlepionych po całym Londynie, natchnęły twórców telewizyjnego show "Big Brother". Czyżby wraz z upadkiem komunizmu wielka, oskarżycielska powieść straciła swoją rację bytu, stając się zaledwie inspiracją programu rozrywkowego? Nie. Bo ukazuje świat, który zawsze może powrócić. Świat pustych sklepów, permanentnej wojny, jednej wiary. Klaustrofobiczny świat Wielkiego Brata, w którym każda sekunda ludzkiego życia znajduje się pod kontrolą, a dominującym uczuciem jest strach. Świat, w którym ludzie czują się bezradni i samotni, miłość uchodzi za zbrodnię, a takie pojęcie jak "wolność" i "sprawiedliwość" nie istnieją. Na kuli ziemskiej są miejsca, gdzie ten świat wciąż trwa. I zawsze znajdą się cudotwórcy gotowi obiecywać stworzenie nowego, który od wizji Orwella dzieli tylko krok. Niestety, piekło wybrukowane jest dobrymi chęciami. A dwa plus dwa wcale nie musi się równać cztery. [Muza, 2018]

Niezwykła historia młodej arystokratki, która w niemieckim obozie pracy poznała prawdziwą miarę człowieczeństwa Nonna Bannister spisywała pamiętniki jako młoda dziewczyna – na gorąco, podczas wojny. Jednak okropności holokaustu, których doświadczyła, niemal zabrała ze sobą do grobu. Jej zapiski, odkryte na nowo, gdy była już wiekową kobietą, odsłaniają tę niezwykłą historię. Nonna Lisowska pochodziła z bogatej rosyjskiej rodziny i jako jedyna przeżyła II wojnę światową. W 1950 roku przyjechała do USA, gdzie poślubiła Henry’ego Bannistera. Nigdy nie wspominała o swoich doświadczeniach. Napomknęła o nich dopiero kilka lat przed śmiercią w 2004 roku. Wtedy ujawniła bliskim swoje pamiętniki, pierwotnie spisane w sześciu językach na skrawkach papieru, trzymane przez całą wojnę w poduszce przywiązanej do ciała. Jako Rosjanka z rodziny cieszącej się przywilejami, młoda Nonna trafiła do niemieckiego obozu pracy, gdzie szybko poznała wartość ludzkiego życia i znaczenie przebaczenia. Jej zapiski to niezwykłe spojrzenie na opresyjną naturę rosyjskiego komunizmu i okrutne zło nazistowskich Niemiec. Co jednak ważniejsze, zza przejawów ludzkiej deprawacji widocznej w przerażających aktach brutalności i mordach, przebijają promyki nadziei uosabiane przez ludzi: prawosławną babcię, wątłego żydowskiego chłopca czy grupę niemieckich katolickich zakonnic i księży. Za ich sprawą ten pamiętnik rozdziera serce, choć jednocześnie jest pełen nadziei, niezapomniany. Dzięki współpracy autorek i syna Nonny, jej wspomnienia nabrały kształtu i jeszcze głębiej przemawiają do wyobraźni. Dają wgląd w osobiste i bolesne refleksje w najmroczniejszym okresie w dziejach ludzkości. To historia o miłości i stratach, których nie da się zapomnieć. Jednak mimo trudnej tematyki czytelnicy poczują się umocnieni, przeczytawszy tę poruszającą i pełną nadziei opowieść o odwadze, wierze i przebaczeniu.

"Plan przygotowany przez Stalina i Jeżowa zakładał sprowadzenie do siedziby NKWD na Łubiance koło trzystu opozycjonistów, już uwięzionych lub zesłanych. W śledztwie spodziewano się 'złamać' przynajmniej co piątego i w ten sposób otrzymać kilkudziesięcioosobową grupę, która zezna w sądzie, że uczestniczyła w antypaństwowym i antypartyjnym spisku kierowanym przez Trockiego, Zinowiewa i Kamieniwa. [opis z tekstu, s. 58]