To też jest Kanada: siedem zapałek w słoiku, sny o czubkach drzew, powiewające na wietrze czerwone suknie, dzieci odbierane rodzicom o świcie. I ludzie, którzy nie mówią, że są absolwentami szkół z internatem. Mówią: jesteśmy ocaleńcami. Przetrwaliśmy. - Zniszczono cały nasz naród. Nigdyśmy się nie podnieśli. W Europie ekscytujecie się modą na Kanadę, bo patrzycie na nią przez kolorowe skarpetki naszego nowoczesnego premiera. Ale prawda mniej się nadaje do lajkowania - powiedział autorce jeden z bohaterów tej książki. Joanna Gierak-Onoszko spędziła w Kanadzie dwa lata, sprawdzając, co ukryto pod tamtejszą kulturową mozaiką. W swoim reportażu autorka kreśli obraz Kanady, który burzy nasze wyobrażenia o tym kraju. Dlaczego Kanada ściąga dziś z pomników i banknotów swoich dawnych bohaterów? Jak to możliwe, że odbierano tam dzieci rodzicom? Czyja ręka temu błogosławiła? "27 śmierci Toby’ego Obeda" to reporterska opowieść o winie i pojednaniu, zbrodni bez kary i ludziach, którzy wymykają się przeznaczeniu.

Kto przyjaciel, kto wróg. Pierwszy tom sagi „Podróż wołyńska” p.t. „Echa przyszłych dni” opowiada o skomplikowanych dziejach członków rodziny Stawińskich, a także ich ukraińskich sąsiadów, zamieszkujących wieś położoną nieopodal Łucka w dawnym województwie wołyńskim. Bohaterów poznajemy w 1933 roku, kiedy Helena Stawińska rodzi martwe dziecko. Jej mąż, Zygmunt, wściekły na akuszerkę, nie bacząc na nic, w środku nocy wyrzuca ją na mróz. Nikt nawet nie przypuszcza, że to wydarzenie położy się cieniem na losach rodziny i bardzo skomplikuje wszystkim życie. Kłamstwa, intrygi, sekrety, nieodwzajemniona miłość, przegapione szanse i wzajemne urazy blakną wraz z wybuchem wojny. Za to pojawiają się nowe problemy, które w obliczu antypolskich nastrojów na Wołyniu i aktów agresji ze strony Ukraińców jednoczą bohaterów i uczą ich rozpoznawać kto przyjaciel, kto wróg. [opis z lubimyczytac.pl]

Joanna Jax kolejny raz wrzuca stworzonych przez siebie bohaterów w wir historycznych wydarzeń. Krwawa niedziela, która zmieniła Orliczyn w pogorzelisko, sprawia, że ocalali z pożogi muszą poukładać sobie życie na nowo. Marta z rodziną wyjeżdża do Lwowa, Nadia przeprowadza się do krewnych Zinowjewów zamieszkałych w okolicy Łucka, a Andrzej z Marcelem postanawiają wesprzeć oddziały samoobrony, które formują się w wielu miejscach Wołynia, by stawić czoło oszalałym z nienawiści Ukraińcom z UPA. Wissarion przyrzeka zaś sobie, że odnajdzie człowieka, który zniszczył jego życie. Tymczasem Armia Czerwona przekracza dawną granicę Polski na wschodzie i wypiera Niemców na zachód, a dowództwo AK przygotowuje się do akcji „Burza”. Wielu partyzantom nie podoba się sojusz z Sowietami, ale liczą, że inne państwa sprzymierzone przeciwko Trzeciej Rzeszy nie dopuszczą do przejęcia Kresów przez Związek Radziecki. Niestety, zwycięstwo nad Niemcami okazuje się klęską dla Polaków i Ukraińców, a bohaterowie rychło przekonują się, że zdobycie Berlina wcale nie zakończy ich problemów… [opis z lubimyczytac.pl]

Książka obejmuje szeroki zakres tematów: od uciekinierów z getta w Generalnym Gubernatorstwie, po warunki życia w getcie Litzmanstadt i stosunek ludności polskiej miasta do Żydów zamkniętych w tamtejszym getcie. Porusza również problematykę zachowań „granatowych” policjantów w stosunku do Żydów, Zagłady społeczności żydowskich w prowincjonalnych miastach i miasteczkach (np. w Markowej), a także strategii przetrwania żydowskich kobiet w czasie wojny w Krakowie. Zawarte w książce artykuły odnoszą się też do problematyki niemieckich wyroków za udzielanie pomocy Żydom, a także opisują rolę niemieckich formacji policyjnych (żandarmerii) w mechanizmie zagłady Żydów w dystrykcie radomskim Generalnego Gubernatorstwa.

Niezwykła powieść o świecie na granicy zagłady, wielokulturowym Podlasiu i ciemnej stronie natury ludzkiej autora głośnego reportażu „Cudowna”. Jeremiasz, śledczy carskiej policji, który od lat ściga Przeciwnego, człowieka odpowiedzialnego za chaos ogarniający Podlasze, nieoczekiwanie zaczyna śnić i przemawiać biblijnymi proroctwami. Niektóre z nich się spełniają. Nie wie, czy popada w obłęd, czy rzeczywiście przemawia przez niego Pan. W pogoni za Przeciwnym i w poszukiwaniu źródeł dręczącego go szaleństwa przemierza Podlasie przełomu XIX i XX wieku – kocioł, w którym mieszają się narody i wyznania, gdzie polscy szlachcice planują zryw powstańczy, anarchiści rzucają bomby, z cerkiewnych fresków przemawiają święci, w lasach nauczają ludowi prorocy, a żydowscy osadnicy zakładają nową Palestynę. Podczas tej podróży Jeremiasz odkrywa, co jest fałszem, a co prawdą objawioną wewnątrz jego umysłu.

Świat, którego już nie ma. Zakazana miłość wciągnięta w wir wielkiej historii. Losy trzech narodów na przestrzeni pięciu dekad. Nieznana, drastyczna zbrodnia. „Kamerdyner” to powieść napisana z rozmachem, ale też pełna małych wzruszeń. Marita - niemiecka panienka z dobrego domu. Mateusz - kaszubski chłopak, który po śmierci rodziców trafia na wychowanie do pruskiego dworu. Ich miłość musiała być burzliwa. I była. Tak samo jak wielka historia, na której tle się rozegrała. Narastały konflikty między narodami, wybuchła I wojna światowa i kształt Europy uległ zmianie. Polacy mogli wreszcie świętować własną niepodległość, ale po krótkim czasie mieli znów ją stracić. Kim jestem? - to pytanie będzie dręczyć Mateusza Krolla przez całe życie. Polakiem, czy Niemcem? Synem koniuszego, czy jaśnie pana? Bratem pięknej Marity von Krauss, czy zakochanym w niej Kaszubem? Wraz z nadejściem września 1939 roku od odpowiedzi będzie zależało również jego życie. Romans Mateusza i Marity to opowieść niepodobna do innych, złożona, pełna trudnych wyborów, ulotnych nadziei i cierpienia, ale przede wszystkim wierna faktom historycznym. [lubimyczytac.pl]

Wydarzenia opisane przez autora to przerażający przykład tego, do czego zdolni są zwykli ludzie, jeśli uzbroi się ich w odpowiednią ideologię i da - choćby milczące przyzwolenie na zbrodnię. Książka rzuca nowe światło na temat zbrodni dokonanych na obywatelach polskich pochodzenia żydowskiego w latach 1941-1942. Analizuje związki pomiędzy obecną w prasie i życiu społecznym ideologią narodową, nacjonalistyczną i antysemicką, a wystąpieniami antyżydowskimi z roku 1941. Wiele uwagi poświęca procesowi powojennego ukrywania i fałszowania prawdy o polskim udziale w Holokauście.

Opracowanie niniejsze jest pokłosiem projektu edukacyjnego dotyczącego upamiętnienia i ochrony polsko-żydowskiego dziedzictwa w jego różnorakich aspektach, a mianowicie społecznym, religijnym, gospodarczym, obyczajowym, kulturowym, edukacyjnym, obywatelskim, samorządowym, medialnym i innych. Strażnikami tej pamięci to kolejne pokolenia młodych Polaków-uczniów, którzy poprzez dialog i relacje pozyskiwane od pokolenia swoich dziadków dają świadectwo istnienia dawnego dwubiegunowego świata, który odchodzi wraz z odchodzeniem jego uczestników, a archiwa rodzinne, z których korzystają autorzy są częścią polskiego dziedzictwa narodowego. Na podstawie zgromadzonych tam materiałów i relacji możemy odtworzyć nie tylko historię poszczególnych rodzin, ale także fragmenty dziejów własnego regionu czy kraju. (Fragm. recenzji dr hab. prof. AJD Beaty Urbanowicz)

Książka traktuje o historii kontaktów między Europejczykami, a pierwotnymi mieszkańcami subkontynentu brazylijskiego i zjawisk będących wynikiem tych kontaktów.

Książka nie jest powieścią, a dokumentem, który krok po kroku opisuje przerażające fakty niesłychanego okrucieństwa, nieludzkiej, nie mającej odpowiednika tragedii Polaków mieszkających na terenach dawnej II Rzeczypospolitej Polskiej. Jak podaje się w przybliżeniu zginęło śmiercią męczeńską około 150 tysięcy bezbronnych ludzi, w tym kobiet i dzieci.

"Mity, przeinaczenia i manipulacje prawdą, które przenosiły ciężar odpowiedzialności za zagładę europejskich Żydów na Polaków, płynęły nie tyle ze strony Niemców, ile ze strony Żydów" - pisze autorka tłumacząc dlaczego podjęła studia nad stosunkami polsko - żydowskimi, protestując przeciwko "lansowanej przez opiniotwórcze środowiska żydowskie idei wyłączenia problemu zagłady europejskich Żydów z zasięgu badań historycznych". Dr Ewa Kurek opierając się wyłącznie na źródłach żydowskich odpowiada, jak do tego doszło, że w chwili wybuchu II wojny światowej los Polski i Polaków nie interesował obywateli polskich żydowskiego pochodzenia. [opis z okładki]

Nad środkowym Dniestrem i jego dopływami - Zbruczem, Smotryczą i Uczycą - rozpościera się Podole. Mieszkańcy tej krainy, od średniowiecza związanej z Rzeczpospolitą, po agresji sowieckiej z 1939 roku zostali siłą oderwani od Macierzy. I chociaż współcześnie tereny te stanowią część obszaru Ukrainy, wciąż żyją tu potomkowie Polaków, którzy zamieszkiwali Bar, Mańkowce czy Strugę z dziada pradziada, zanim granice zostały przesunięte, a władza ludowa z każdego usiłowała zrobić Ukraińca. XX-wieczna historia Polaków na Podolu - podobnie jak na Wołyniu - pisana była krwią, bólem i walką: o chleb, o przetrwanie, o możliwość wyznawania „polskiej” wiary - katolicyzmu. Książka ta stanowi zbiór relacji osób, które pamiętają wydarzenia wojenne, stalinowski terror, a później długie boje o odzyskiwanie świątyń oraz przetrwanie polskości na tych terenach. Całość przeplatana jest historią miejsc, do których zabiera czytelnika niestrudzony tropiciel polskości na obszarach postsowieckich - pisarz, dziennikarz i reporter Marek A. Koprowski. opis wg okł.]

Książka pt: WOŁYŃ. Wiktor jest drugą z trzech powieści stanowiących serię Saga rodzinna, opisujących skomplikowane losy Polaków na Wołyniu i Kresach Wschodnich. Wiktor Kaliński jest synem Polaka i Ukrainki z Wołynia. Przyjaźni się z Ukraińcem - Wadimem, który jest dla niego jak starszy brat. Przysięgają sobie wieczną lojalność i braterstwo. Gdy bandy UPA zaczynają atakować polskie wioski na Wołyniu, Wiktor staje przed dramatyczną decyzją co do własnej tożsamości. Czy wygra wierność względem przyjaciela, czy może miłość do pięknej polskiej sanitariuszki odmieni jego serce? Tak jak i w pierwszej części sagi (WOŁYŃ. Zosia ) w tej powieści także nie brakuje scen drastycznych, ukazujących okrucieństwo, ale są również delikatne, pełne ciepła sceny miłosne. Losy bohaterów to nie tylko dramat, sensacja, krew i łzy, to również romans, miłość, chwile radości i szczęście. Każdy, kto ma w rodzinie korzenie kresowe znajdzie tu coś dla siebie. [opis wg okł.].

Książka niniejsza jest zbiorem relacji Polaków, którzy doświadczyli na Wołyniu gehenny trzech wrogów, podjęli z nimi walkę, a po wygranej wojnie musieli opuścić swoje domy, osiedlić się w Ojczyźnie o nowych granicach i znosić prześladowania ludowej władzy.

Książka pt: WOŁYŃ. Zosia jest pierwszą z trzech powieści stanowiących serię Saga rodzinna, opisujących skomplikowane losy Polaków na Wołyniu i Kresach Wschodnich. Część pierwsza WOŁYŃ. Zosia zaczyna się tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w okresie poprzedzającym tragiczne losy narodu polskiego, zakończone ludobójstwem ludności polskiej dokonanym przez Ukraińców. Do czasu tzw. rzezi wołyńskiej Polacy i Ukraińcy żyli tam w symbiozie i nic nie wskazywało na tak tragiczny koniec stosunków sąsiedzkich na Wołyniu w latach 1942 i 1943, kiedy nastąpiło apogeum. Główną bohaterką tej części sagi jest Zosia Kalińska - córka Polaka i Ukrainki, dorastająca z braćmi w rodzinnym majątku na Wołyniu. Tu zakochuje się w Adamie Dobrzyńskim, młodym pracowniku jej ojca. Gdy zaczynają się pogromy Polaków, dziewczyna wyjeżdża z matką i młodszym bratem – Igorem, do Krakowa. Ojciec - Bonawentura, starszy brat - Wiktor i ukochany - Adam, zostają na Wołyniu, by razem z innymi odeprzeć ataki UPA. W okupowanym Krakowie Zosia przypadkowo natrafia na ślad działalności konspiracyjnej i poznaje ludzi z podziemnego Teatru Rapsodycznego. Słowa młodego poety i studenta teologii, Karola Wojtyły, które tam usłyszała, sprawiły, że podjęła brawurową decyzję... Jaką? Zapraszam do lektury. W tej wołyńskiej sadze rodzinnej, którą mam nadzieję czytać będziecie Państwo z wypiekami na twarzy, odnaleźć można ( czego autorka nie kryje) reminiscencje trylogii sienkiewiczowskiej. W powieści o losach Zosi jest miłość i walka o nią. W części drugiej pojawia się także bohater negatywny, Wiktor Kaliński, brat Zosi, żołnierz, który niczym Kmicic-Babinicz przechodzi pozytywną metamorfozę osobowości. Część trzecia to losy Adama, ukochanego Zosi, którego nie akceptuje rodzina Kalińskich. W powieści nie brakuje scen drastycznych, ukazujących okrucieństwo, ale są również delikatne, pełne ciepła sceny miłosne. Losy bohaterów to nie tylko dramat, sensacja, krew i łzy, to również romans, miłość, chwile radości i szczęście. Każdy, kto ma w rodzinie korzenie kresowe znajdzie tu coś dla siebie. [opis wg okł.].