Autor przedstawił postać biskupa Zygmunta jako gorliwego duszpasterza, który poświęcił się służbie ludziom biednym, chorym, przebywającym w więzieniach. Jako duszpasterz dbał o wychowanie dzieci i młodzieży, szczególnie pracował nad świętością rodzin. Był gorliwym patriotą, który dobro Polski stawiał ponad ówczesną poprawność polityczną. Między innymi dlatego biskup Łoziński staje się dla nas szczególnym wzorem Polaka myślącego, który nawet wobec działania mężów stanu potrafił zachować ów zmysł rozsądku, który był i jest Polsce nieustannie potrzebny. [opis wg okł.].

Autor przedstawił postać biskupa Zygmunta jako gorliwego duszpasterza, który poświęcił się służbie ludziom biednym, chorym, przebywającym w więzieniach. Jako duszpasterz dbał o wychowanie dzieci i młodzieży, szczególnie pracował nad świętością rodzin. Był gorliwym patriotą, który dobro Polski stawiał ponad ówczesną poprawność polityczną. Między innymi dlatego biskup Łoziński staje się dla nas szczególnym wzorem Polaka myślącego, który nawet wobec działania mężów stanu potrafił zachować ów zmysł rozsądku, który był i jest Polsce nieustannie potrzebny. [opis wg okł.].

Oddawany w ręce czytelników tom ma za zadanie przybliżyć podejście hierarchii Kościoła katolickiego do rzeczywistości politycznej Polski „ludowej”. Celem publikacji jest przedstawienie sytuacji biskupów w realiach komunistycznej władzy. Chodzi nie tylko o zaprezentowanie ich poglądów dotyczących sytuacji powojennej Polski, lecz także omówienie, w jaki sposób duchowieństwo, wierni i władze komunistyczne oceniali poglądy i postawę danego biskupa. W tomie znalazły się studia dot. m.in. kard. Adama Stefana Sapiehy, kard. Karola Wojtyły, kard. Franciszka Macharskiego, bp. Czesława Kaczmarka czy bp. Herberta Bednorza. Redaktor tomu wyraża nadzieję, że zebrane studia staną się inspiracją do podjęcia dalszych badań nad szeroko rozumianą działalnością hierarchii kościelnej w rzeczywistości politycznej Polski „ludowej”. [opis z okładki]

Dwa Królestwa to polskie tłumaczenie zapisków bł. biskupa Grzegorza Chomyszyna, greckokatolickiego ordynariusza Stanisławowa w latach 1904-1945. Dzieło to - ponad 500-stronicowy rękopis - zawiera gruntowną analizę działalności Cerkwi greckokatolickiej i życia społecznego we wschodniej Galicji w tamtym czasie - jest świadectwem mężnego oporu biskupa wobec zagrożeń związanych z ekspansją fałszywej ideologii nacjonalizmu ukraińskiego krzewionego przez OUN i z przerażającym okrucieństwem realizowanego zbrojnie przez UPA. W swoich zapiskach bp Chomyszyn, syn ukraińskiego chłopa, zawarł druzgocącą krytykę zgubnej ideologii banderyzmu, którą uznał za próbę zbudowania państwa całkowicie przeciwnego Królestwu Chrystusa. Bp Chomyszyn, poddał również krytyce postawę metropolity lwowskiego Andrzeja Szeptyckiego. Pomimo wrogiego nastawienia banderowców do bpa Chomyszyna to nie oni, lecz bolszewicy uwięzili go i zamordowali w katowni NKWD w Kijowie 28 grudnia 1945 r. Przez wzgląd na męczeńską śmierć i heroiczność cnót bpa Chomyszyna Ojciec Święty Jan Paweł II beatyfikował go we Lwowie 27 czerwca 2001 r. Dwa Królestwa to książka niezwykła ze względu na swą treść, ale i na losy rękopisu, który cudem ocalał z zawieruchy sowieckiej czerwonej apokalipsy. Rękopis - nadpalony w ogniu - został cudem zachowany i całkiem niedawno odnaleziony. Po ukazaniu się Dwóch Królestw rozpoczął się ich nowy żywot, czasem nie mniej burzliwy i dramatyczny niż w czasach prześladowań, których doświadczył ich Autor. Nagonki i represje wobec książki i jej redaktorów - w szczególności ks. Ihora Pełechatego, postulatora procesu beatyfikacyjnego bp. Chomyszyna - w sposób cudowny przyczyniły się do popularyzacji dzieła Błogosławionego Biskupa i przybliżenia społeczeństwu polskiemu i ukraińskiemu jego celowo przemilczanej postaci. Szczególnie w Polsce, gdzie ukraiński oryginał ukazał się na KUL w 2016 r., „odnalezienie" sprawiedliwego Ukraińca, który zdecydowanie potępił zbrodniczą nacjonalistyczną ideologię i był orędownikiem pojednania polsko-ukraińskiego, stało się wielkim wydarzeniem, zwłaszcza w trudnej sytuacji przywrócenia pamięci zbiorowej prawdy o straszliwym ludobójstwie, którego symbolem stał się Wołyń. [opis wg legolas.pl].