Autor to postać - oględnie mówiąc - kontrowersyjna. Za młodu aktywny działacz UB, podejrzewany o udział w znęcaniu się nad działaczami podziemia antykomunistycznego. Później - pisarz i publicysta. Jak go ocenić? Nie wiem. O ile łatwo jest ocenić kameleony pokroju Erenburga czy Rybakowa, które zawsze zmieniały poglądy w odpowiednim momencie, o tyle w przypadku Pana (lub może raczej - towarzysza) Omiljanowicza, nie wiem, co myśleć. Czy popełnione czyny wynikały z młodzieńczej naiwności i wpojonego przekonania, że "tamci" (którzy nota bene też mieli to i owo za uszami) to źli ludzie, którym trzeba dać w kość czy też ze zwykłej nikczemności? Tego nie wiemy. Możliwe, że tow. Omiljanowicz szczerze żałował tego, co robił za młodu. Zostawmy więc jego osąd Najwyższemu Sędziemu i zajmijmy się niniejszą książką. "Argentyńska mozaika" to bardzo ciekawa relacja z podróży po Srebrnej Republice, kraju dziewięć razy większym od Polski, rozciągającym się od tropikalnych selw na pograniczu z Brazylią i Paragwajem po smagane lodowatymi wichrami pustkowia Patagonii i Ziemi Ognistej, od niebotycznych Andów - najwyższych gór zachodniej półkuli - po wybrzeża Atlantyku. A pośrodku tego wszystkiego - rozległa pampa, przypominająca północnoamerykańskie prerie i stepy na pograniczu Europy i Azji. Liczne spotkania z mieszkańcami tego kraju, w tym polonica. Poznajemy m.in. Rodaka, który przez lata pracował w jednym biurze z... jednym z największych zbrodniarzy II wojny światowej, "architektem" holocaustu - Adolfem Eichmannem. Autor odsłania też jeden z najmniej znanych aktów ludobójstwa w historii: zgotowaną przez Białych intruzów zagładę Indian zamieszkujących południe Argentyny. Poznajemy słynnych gauchos, w których odnajdujemy zawadiackość północnoamerykańskich kowbojów i nieujarzmioną fantazję zaporoskich kozaków. Wgłębiamy się w meandry argentyńskiej mentalności i savoir vivre'u. Mimo upływu czasu "Argentyńska mozaika" to wyśmienita lektura, którą wzbogacają czarno-białe i kolorowe fotografie.

Opowieść o bitwie pod Arnhem we wrześniu 1944 roku, której wynik przesądził o niepowodzeniu operacji Market Garden. W bitwie brała udział polska Samodzielna Brygada Spadochronowa.

Start literacki lwowskiego robotnika Jana Brzozy był trudny i ciekawy. W raku 1932 wziął udział w konkursie na pamiętnik bezrobotnego, ogłoszonym przez Instytut Gospodarstwa Społecznego. Uzyskał wówczas nagrodę. Jego wybitna powieść "Dzieci" (1936 r.) zapewnia mu trwałe miejsce w literaturze polskiej. Po wojnie Jan Brzoza przenosi się na Śląsk i staje się przede wszystkim pisarzem tego regionu. Na terenie Śląska Cieszyńskiego rozgrywa się też akcja "Beskidzkich nocy", nowej powieści Brzozy, który z pasją kreśli w niej obraz walk z dywersyjnymi organizacjami w latach 1945-47. Z pasją, prawdziwie i interesująco.

W tej swojej nowej książce Karol Koźmiński, znany popularyzator historii, podaje wiele interesujących dla czytelnika wiadomości z życia generała Kniaziewicza, szczerego demokraty, niestrudzonego ambasadora sprawy polskiej we Francji i współtwórcy Biblioteki Polskiej w Paryżu.

Powieść historyczna napisana w formie wspomnień. Opowieść towarzysza jazdy pancernej odziału Czarnieckiego o jego przeżyciach z okresu walk w czasie szwedzkiego "potopu".

Trzymająca w napięciu niemal sesnacyja powieść której akcja toczy się w latach powojennych, w okresie walk z bandami i podziemiem na Podlasiu i Białostocczyźnie. Autor oparł częściowo fabułę książki na własnych przeżyciach i autentycznych dokumentach.

Trzymająca w napięciu niemal sesnacyja powieść której akcja toczy się w latach powojennych, w okresie walk z bandami i podziemiem na Podlasiu i Białostocczyźnie. Autor oparł częściowo fabułę książki na własnych przeżyciach i autentycznych dokumentach.

"Błękitne hełmy na tamie" - to powieść nie tylko o wielu wartościach aktualnych, doraźnych, ale i trwałych, uniwersalnych; to dzieło pisarza wyciągającego konsekwencje ze swej twórczej i ludzkiej odpowiedzialności wobec czasu - którego jest nie tylko świadkiem, ale i współtwórcą - a także ze swego chrześcijańskiego światopoglądu.