Co mają wspólnego zrzędliwy starzec z drewnianą nogą (który jest tylko zwykłym katem), niezbyt potężnej budowy chłopak (który do wszelkich przygód ma dość ambiwalentny stosunek) oraz pewna pyskata dziewczyna (która posiada, co prawda, znamię w kształcie śnieżynki, ale absolutnie nie jest ściganą przez wszystkich, żeby ją spalić na stosie i utopić, boginką zimy Marzanną)? Otóż ta trójka nie ma ze sobą absolutnie nic wspólnego. Kto jednak słyszał o tym, by Rodzanice tak przędły nić życia, aby komukolwiek cokolwiek ułatwić? Zamir, Strzebor i Mora muszą zjednoczyć siły we wspólnej sprawie, choć tak naprawdę nie znają nawet celu swojej wędrówki, a za wskazówkę mają jedynie niezbyt zrozumiałą przepowiednię wołchwa. Ze świątyni w grodzisku wykradziona zostaje tarcza powierzona mieszkańcom przez Jarowita, znanego ze sporego (i dość krwawego) temperamentu boga wojny i wiosny. A zbliża się wiosenna równonoc, zostało więc dosłownie kilka dni na odzyskanie zguby i zażegnanie niebezpieczeństwa. Jakby tego było mało, odnalezione zostaje ciało kobiety. Najwyraźniej została zamordowana. Rozpoczyna się poszukiwanie związku jej śmierci z nagłym wyjazdem i dziwną obietnicą, której złożenie wymogła na mężu. W lesie znajduje się odmieniec - chromy chłopiec. Czy to on zmieni losy grodziska? A może nawet całego Królestwa? Jeszcze tego nie wiesz, ale to ty zdecydujesz, oczywiście na tyle, na ile bohaterowie ci pozwolą! Tylko uważaj, bo w bezkresnym lesie czai się Leszy. No i jeszcze banda stolemów, ale kto by się przejmował olbrzymami cztery razy większymi od człowieka. Tak czy inaczej, wiadomo jedno - topór wszystko zakończy. [opis wg okł.].

Skąd wzięła się bożonarodzeniowa choinka, dlaczego zając znosi wielkanocne jajka, kiedy szukano kwiatu paproci? Żeby odpowiedzieć na te pytania, trzeba sięgnąć daleko w przeszłość. Wyłania się z niej zaskakująco bogaty, częściowo już zapomniany świat...

Tradycja i obyczaje przekazywane z pokolenia na pokolenie były i są ważnymi czynnikami zachowywania tożsamości narodowej. Niezwykle istotne okazują się one dla narodów, które utraciły własną państwowość, niepodległość. Doskonałe znamy takie zjawisko z naszej polskiej historii. Gdyby nie zachowywanie tradycji, kultywowanie zwyczajów i obrzędów, ściśle powiązanych z naszą katolicką wiarą, kto wie czy bylibyśmy wciąż narodem polskim. Dziś, gdy świat staje się globalną wioską, szczególnie ważne jest kultywowanie spuścizny narodowej. Ważne jest, by Polacy wiedzieli, jakie są ich korzenie, by posiadali świadomość narodową. Te względy skłoniły autora, do zebrania informacji na temat kultywowanych przez wieki w Polsce licznych zwyczajów i obrzędów. Ciekawie i przystępnie opisuje zwyczaje bardziej i mniej znane, by je dokumentować, przypominać, by nie zaginęło to, co decyduje o naszej polskości. [opis wg aros.pl].

Czymże jest szeptanka? Historią przekazywaną z ust do ust, z pokolenia na pokolenie… posłuchajcie i wy! „Szeptanka o krasnoludkach” to inspirowana słowiańską tradycją, swobodnie nawiązująca do baśni Marii Konopnickiej, ciepła opowieść o mieszkających w podziemnych norkach krasnoludkach. Opowieść ta toczy się zgodnie z rytmem natury i podzielona jest na cztery opowieści: Zima, Wiosna, Lato, Jesień. W każdej z nich poznajemy słowiańskie zwyczaje i ludowe święta, które obchodzili nasi pradziadowie. Razem z krasnoludkami poznamy obyczaje związane ze świętowaniem przesilenia zimowego, czyli Szczodrych Godów; utopieniem Marzanny będziemy świętować zakończenie zimy (czyli Jare Gody); będziemy cieszyć się z nadejścia lata i obchodzić Zielone Świątki, a jesienią pleść dożynkowe wieńce. Piękne, magiczne ilustracje Agnieszki Sozańskiej pozwolą dzieciom przenieść się do tego magicznego świata.

Fascynująca podróż w mrok dziejów. Na podstawie wierzeń poznamy kulturę i obyczajowość dawnych plemion słowiańskich. Kolorowe ilustracje, interesujące opisy.

Najnowsza książka Tomasza J. Kosińskiego (autora poczytnych książek „Rodowód Słowian”, „Runy słowiańskie” czy „Bogowie Słowian”), traktuje o kapłanach, światyniach, kultach, obrzędach, magii, wróżbach, czarach w życiu naszych pogańskich przodków. Autor pisze, że dla nich „wiarą było także poczucie wspólnoty, emocjonalne sacrum, doświadczenie więzi z Wszechświatem i naturą, bóstwami i przodkami. Odkrywanie prawdy o dziejach i tradycji przedchrześcijańskiej Słowiańszczyzny to nie obciach, jak niektórym wmówiono i nadal się wmawia. To nasze bogate dziedzictwo, z którego czerpali garściami inni. Warto się nad nim pochylić, a każdy, kto to zrobi świadomie i wnikliwie, zrozumie, kim jesteśmy i jak wielka, pozytywna energia ukryta jest w wiedzy i wierze Słowian”.

Seria w atrakcyjny sposób pomagająca dzieciom poznać swoją ojczyznę. Mnóstwo rzetelnych informacji przedstawionych w ciekawej formie, z wieloma zdjęciami i nowoczesną grafiką. Książki mają formę przewodników po kraju, związanych z konkretnym tematem.