Poruszające świadectwo człowieka, który miał ciężki wypadek samochodowy, umarł i powrócił po ośmiu godzinach do życia, w chwili kiedy dwóch sanitariuszy wiozło jego ciało do kostnicy! Przez te osiem godzin dane mu było zobaczyć Niebo, spotkać Jezusa, aniołów i zbawionych ludzi oraz doświadczyć obecności Boga, co na zawsze zmieniło jego życie. Bóg pozwolił mu zobaczyć także otchłań piekła, aby mógł służyć ludziom przestrogą. [opis wg okł.]

Dziennikarskie śledztwo dla tych, którzy czytali "Dowód" i "Niebo istnieje...naprawdę!" i chcą wiedzieć więcej! 12 września 2009 Caterina, 24-letnia córka Antonia Socciego, po zatrzymaniu akcji serca zapadła w śpiączkę. To cud, że w ogóle przeżyła. Wydarzenie związane z jej śmiercią kliniczną stało się dla Socciego początkiem badań nad zjawiskami z pogranicza śmierci, które doprowadziły go do wielu fascynujących odkryć. Autor ma świadomość, że temat ten budzi obecnie wielkie zainteresowanie. Świadczy o tym chociażby popularność książki neurologa Ebena Alexandra pt. Dowód, o jego doświadczeniu zaświatów. Socci wie jednak również, jak wiele na ten temat jeszcze nie zostało powiedziane. Korzystając ze współczesnych odkryć naukowych, odróżnia to, co jest tylko pozorem śmierci, czyli tzw. doświadczeniem przedśmiertnym, od tego, co jest śmiercią rzeczywistą. Przytacza niezwykłe relacje tych, którzy doświadczyli tego pierwszego stanu, ale też – co rzadsze i bardziej fascynujące – dociera do tych, którzy rzeczywiście umarli, lecz zostali wskrzeszeni i powrócili do życia dzięki cudownej Bożej interwencji. Socci sięga do pism mistyków i świętych, nauczania i tradycji Kościoła oraz świadectw osób, które mogą o sobie powiedzieć, że naprawdę DOŚWIADCZYŁY ŚMIERCI i życia, które rozpoczyna się po niej. [opis wg okł.]

1. O sensie cierpienia 2. O zdradzie radości 3. Śmierć i dalsze życie - Zanikanie wiary w dalsze życie osoby - I. Istota i teoria poznania śmierci - II. Dalsze życie - Typy filozoficznej wiary w dalsze trwanie osobowe

Umarł i spotkał Jezusa, a potem wrócił na Ziemię, by o tym opowiedzieć. „Umarłem i pamiętam to bardzo wyraźnie,” powiedział Bernie do swojej żony, Judy, po tym jak przebudził się z sześciotygodniowej śpiączki, spowodowanej przez rozległy atak serca i niewydolność wielonarządową. „Podążałem w kierunku światła, które prowadziło do Nieba. Kiedy dotarłem do bram Nieba, nie mogłem wejść do środka”. Wyrusz wraz z Bernim w tę zadziwiającą podróż do Nieba i z powrotem. Powrócił on do życia, aby podzielić się opowieścią o swym dramatycznym spotkaniu z Jezusem. Spotkaniu, które doprowadziło go do radykalnego nawrócenia. Spowodowało też głębsze nawrócenie jego żony, autorki tej książki, która nauczyła się, jak pozbyć się lęku i kompletnie poddać woli Bożej. Jeśli kiedykolwiek miałeś momenty zwątpienia w swoim małżeństwie, jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy jesteś dobrym rodzicem, jeśli kiedykolwiek zadawałeś Bogu pytania: „Dlaczego, ja, Panie?”, ta książka jest właśnie dla ciebie. "Dotknąć Nieba" pokazuje, że mimo iż życie naprawdę czasem daje nam w kość, cuda są możliwe. To mocne, poruszające i autentyczne świadectwo rodziny, która w obliczu spadających na nią kolejnych nieszczęść odkrywa głębię Bożego miłosierdzia i Jego niesamowitą moc. [opis wg okł.].

Zbiór myśli ks. Kaczkowskiego to lekcja smakowania życia. Na przekór chorobie, cierpieniu, świadomości zbliżającej się śmierci. Myśli niebanalne, zaskakujące, mądre, szczere układają się w poradnik, jak przeżyć życie intensywnie, ale przyzwoicie, jak nie popełniać błędów egoizmu, jak oswajać w sobie chorobę i strach przed śmiercią.

Historia Prawdziwa. „Poruszająca historia małego chłopca, który w szczery, prosty i dziecięcy sposób opisuje swój pobyt w niebie. Każdy powinien przeczytać tę ciekawą, przekonującą książkę - dla tych gotowych na podróż do nieba będzie inspiracją; niepewnym zaś mały chłopiec wskaże słuszną drogę. Jak powiedział Colton: "Niebo istnieje, naprawdę"[empik].

Historia Prawdziwa. „Poruszająca historia małego chłopca, który w szczery, prosty i dziecięcy sposób opisuje swój pobyt w niebie. Każdy powinien przeczytać tę ciekawą, przekonującą książkę - dla tych gotowych na podróż do nieba będzie inspiracją; niepewnym zaś mały chłopiec wskaże słuszną drogę. Jak powiedział Colton: "Niebo istnieje, naprawdę"[empik].

Lekarze myśleli, że Betty umarła. Jej ciało nie odpowiadało na próby reanimacji, nie dawało żadnych oznak życia. Tymczasem ona miała wrażenie, że ogląda wszystko z góry, widziała też światło, które zapraszało ją do siebie. A potem doświadczyła niewyobrażalnego szczęścia. Zrozumiała, że jest nie tylko biologicznym organizmem, ale też istotą duchową, która nigdy nie przestanie istnieć. Betty przeżyła śmierć kliniczną i wróciła do życia z przesłaniem miłości: „kochajcie się, bo to jest najważniejsze”. Jej prosta i piękna opowieść o tym, czego doświadczyła, sprawia, że to, co niepoznawalne, staje się zrozumiałe. Okazuje się, że – paradoksalnie – przeżycia z pogranicza śmierci mogą nas nauczyć jak żyć. Relacja Betty „z życia po życiu” to dowód na to, że śmierć nie jest końcem. [opis wg empik.com].

Najnowsza książka Tomasza J. Kosińskiego (autora poczytnych książek „Rodowód Słowian”, „Runy słowiańskie” czy „Bogowie Słowian”), traktuje o kapłanach, światyniach, kultach, obrzędach, magii, wróżbach, czarach w życiu naszych pogańskich przodków. Autor pisze, że dla nich „wiarą było także poczucie wspólnoty, emocjonalne sacrum, doświadczenie więzi z Wszechświatem i naturą, bóstwami i przodkami. Odkrywanie prawdy o dziejach i tradycji przedchrześcijańskiej Słowiańszczyzny to nie obciach, jak niektórym wmówiono i nadal się wmawia. To nasze bogate dziedzictwo, z którego czerpali garściami inni. Warto się nad nim pochylić, a każdy, kto to zrobi świadomie i wnikliwie, zrozumie, kim jesteśmy i jak wielka, pozytywna energia ukryta jest w wiedzy i wierze Słowian”.

Obudziłam się pod białym prześcieradłem w szpitalnym prosektorium. Wiedziałam, że urodziłam żywe dziecko i znałam dokładną godzinę swojej śmierci. Według ankiet przeprowadzonych w ciągu ostatnich 40 lat, do Doświadczenia Śmierci Klinicznej, near death expierience, (NDE) przyznaje się od 4,2 do 5% społeczeństwa. Czy to możliwe, aby kilka tysięcy przebadanych ludzi, w różnym wieku, na przestrzeni kilkudziesięciu lat, z pięciu kontynentów, o różnych wierzeniach i światopoglądach, miało tę samą halucynację albo byli ze sobą w spisku? Badania dra Pima van Lommela przeprowadzone w latach 1988-1992 opublikowane w prestiżowym piśmie medycznym „The Lancet”, objęły 344 pacjentów z grupy 509, które przeżyły reanimację po zawale serca. Na świecie istniały jeszcze trzy programy badawcze nad Doświadczeniem Śmierci Klinicznej: jeden w USA i dwa w Wielkiej Brytanii, objęły one 562 pacjentów. Wszystkie dały podobne wyniki, ale żaden nadal naukowo nie wytłumaczył zadziwiającego zjawiska. Bo najważniejszy wniosek z tych programów badawczych jest taki, że Doświadczenia Śmierci Klinicznej, pochodzą z chwili, gdy funkcje mózgowe są całkowicie zatrzymane. Pacjenci pamiętali dokładnie treść rozmów lekarzy i podejmowane czynności w czasie, kiedy ich elektroencefalogram (EEG) był płaski. Żadne halucynacje nie mogłyby być zapamiętane, gdyż kora mózgowa w tym momencie była nieaktywna. Będąc z „drugiej strony”, widziałem moment, kiedy lekarz wyszedł z sali i zakomunikował moim bliskim, że umarłem i teraz trwa tylko procedura odłączania. Słyszałem, jak rodzina rozmawia o moim pogrzebie. Żona mówiła, żeby pochować mnie w ślubnym garniturze. Skrzydełka Podczas swojego teologicznego śledztwa korzystałem z najbardziej znanych relacji pacjentów po NDE. Pod lupę wziąłem takie światowe bestsellery jak Trafiona przez piorun Glorii Polo, Niebo istnieje naprawdę Coltona Burbo, Dowód Ebena Alexandra, Przejście Piotra Kalinowskiego, Byłem w niebie Richarda Sigmunda oraz wielu innych. Korzystałem także z badań autorstwa Raymonda Moody’ego (Życie po życiu), Pima van Lommela (Wieczna świadomość) oraz opracowań Antoniego Socciego (Ci, którzy wrócili z zaświatów) oraz Johna Burkego (Zobaczyć niebo). Osobiście spotkałem się także z pacjentami, przeprowadziłem wywiady oraz zebrałem dokumentację medyczną. Czy świadkowie życia po śmierci mówią prawdę? Ks. Wiktora Szponar urodził się w 1991 roku w Sosnowcu, obecnie jest wikariuszem w parafii św. brata Alberta w Gdańsku. Przed wstąpieniem do seminarium był reporterem w TVP Gdańsk, wcześniej współpracował ze Studencką Agencją Radiową na Politechnice Gdańskiej. Studiował na Uniwersytecie Gdańskim administrację i dziennikarstwo, które przerwał, żeby zostać księdzem. Jako kleryk IV roku był redaktorem prowadzącym książkę „Księża bez cenzury. Rozmowy pod koloratką”, która okazała się bestsellerem. Interesuje się teologią moralną, jest miłośnikiem liturgii i Pisma Świętego.